Just do it

Niet nadenken, gewoon doen! Dus daar zat ik dan in de limousine, klaar om vervolgens een uur later uit een vliegtuig te springen. Ik dacht dat ik het doodeng zou vinden maar ik was van begin tot eind alleen maar hyperblij aan het stuiterballen van de adrenaline. Het was zo vet!! 

Ik ben inmiddels alweer 3 weken in NZ. De tijd vliegt echt voorbij.
Ik had in Australië besloten om in NZ met de stray bus te reizen. Dit is een hop on hop off bus, wat voor- en nadelen heeft. Ik mis wat flexibiliteit, mn thuis oh zo heilige 'me-time' is wat moeilijk te onderhouden en af en toe word ik echt ff gillend gek van de mensen om me heen en de geplande organisatie.. Maar ach.. we komen op supermooie plaatsen, ik hoef niet zelf te rijden en ik ontmoet fantastische mensen. Zo hebben we met een top team de Tongariro cross in weer en wind gelopen, kon ik mn skydive rush delen en hoef ik niet in mn eentje op het barmeubilair te klimmen (niet dat ik dat ooit doe natuurlijk..). Ik vind t fijn om mensen wat beter te leren kennen en niet elke keer weer te hoeven vertellen wie ik ben, waar ik vandaan kom en hoelang ik al reis. 

Het motto 'just do it' geldt overigens voor praktisch alles, al zijn er wel ook twijfelmomenten. Wil ik de Tongariro cross doen terwijl het mistig is en ik misschien niks zie en half bevries van de kou en regen? Hmm.. Maar ook bij twijfel geldt eigenlijk gewoon doen. Mn vertrouwde berschoenen hadden het begeven maar gelukkig kon ik schoenen en regenjas huren. Het was best een klim maar uiteindelijk werden we dubbel en dwars beloond met een prachtig uitzicht en blauwe lucht op het hoogste punt!

Ik ben gisteren vanuit Franz Josef aangekomen in wanaka. We wilden heel graag met de helikopter de gletsjer op om daar een hike te doen, maar het weer zat ons twee dagen achter elkaar tegen. We besloten om het er nog één keer op te gokken, wat wel betekende dat we de bus zouden missen.. Het bleek de juiste beslissing want deze keer mochten we gaan! Zo'n toffe ervaring om met de helikopter daarheen te gaan en een paar uur op de gletsjer te wandelen! Daarna hadden we een klein hitchhike avontuurtje en zijn we in wanaka aangekomen.

De tijd gaat op reis zo snel en langzaam tegelijk. Het lijkt zo lang geleden dat ik een beetje verdwaasd en lonely aankwam in Perth en tegelijkertijd kan ik niet geloven dat ik nog maar een week te gaan heb hier. Inmiddels ben ik weer helemaal gewend aan mn backpackje en het eeuwige dragen van dezelfde kleren (ja dat betekent idd vaak wassen). De dagen dat ik mn haar kam en make-up draag zijn uitzonderlijk en mn zonnenbrand volstaat weer prima als dagcrème. Af en toe verlang ik best even naar mn eigen bed, een normale handdoek en mn kledingkast maar met uitzichten  die gewoon niet op foto's vast te leggen zijn en ervaringen die niemand me af kan nemen zijn die spullen zo relatief. En ik kan je verzekeren: dat voelt heel goed!