Pinnen? Helaas, ATM is uit de muur gevallen
Door: jorine kuilman
Blijf op de hoogte en volg Jorine
07 November 2011 | Zimbabwe, Marondera
Stonden we dan in Chimoio met onze pinpasjes, om 7.45u vooraan bij de ATM zodat we als eerste geld konden pinnen. De bank was de avond ervoor leeg en volgens het hostel konden we met Maestro alleen bij de Standard bank pinnen.Aangezien de bank deze ochtend om 7u open zou gaan, zou ie om 8u wel weer gevuld moeten zijn. Dus...
Om 9u zagen we veranderingen op t scherm en werd overduidelijk een computer opgestart (windowsgeluidjes: check). BAM, daar kwam de ATM een stukje uit de muur. BAM, laten we een stapje opzij doen. BAM, okee.. dit kan niet goed zijn. En inderdaad.. Daar kwam al een man met een stofzuiger (??) aanlopen om te vertellen dat het nog wel een uurtje ging duren. Goed, boekje erbij, zittend op de stoep en wachten maar. Uiteindelijk dankzij Nederlands sprekende mensen erachter gekomen dat onze pas bij de BIM bank ook wel zou werken, dus na zo'n 2,5uur hadden we zowaar geld!
Hilarisch echt, hoe we in Nederland zeggen: ohja jongens, ik moet nog even pinnen ;)
Inmiddels zijn we dus al even in Mozambique. We waren eigenlijk van plan om al eerder te gaan, maar toen werd ik ziek.. Gelukkig was iedereen op de boarding school superlief en zorgzaam en stiekem wilde ik eigenlijk ook helemaal niet weg daar, dus was het maar goed dat ik daar ziek werd ;). Alle leraren wonen daar bij de school, waardoor het een beetje voelt als een grote familie en door de gastvrijheid van iedereen voelde wij ons echt supersnel thuis. Zo zaten we thee te drinken met 2 andere meiden in het huis van een vrouw die er zelf niet was. Binnen no time hadden wij ook het huis van de buurman over genomen en toen ik ziek was heb ik daar de hele dag op de bank gelegen en films gekeken. Op vrijdagochtend dan toch van iedereen afscheid genomen en vertrokken naar Harare zodat Miek daar balletles en zumbales kon geven. Die avond bleek dat ik toch nog niet helemaal beter was, dus zijn we nog maar wat langer in Harare gebleven. Na wat slapen ging het wel weer veel beter, zo goed zelfs dat we s avonds met onze buurman nog de stad in zijn geweest! Superleuk!
Had die avond wel voor het eerst heel duidelijk een moment dat ik me besefte dat de dingen die ik gewend ben niet overal zo vanzelfsprekend zijn. Zeker als je kijkt naar veiligheid, relaties en rolverdelingen in een gezin. Niet dat de ene manier goed is en de andere niet, het is gewoon anders.
Nadat we Miek hadden uitgezwaaid stonden we de volgende dag om 5.15u op t busstation, om vervolgens om 6.45u te horen te krijgen: 'Tenda-bus? No, that bus is not going to Mutare today!' 'Eh, but we have tickets!'. Helaas! Mn eerste minibus ervaring dan maar! Dat viel me alles mee zeg, lekker voorin, relaxte chauffeur! De minibus ervaringen van later (opgepropt zitten met achter me een vrouw met levende kip op schoot, naast een dronkenlap zitten die in coma is en heel hard hopen dat ie dat blijft, spelletje 'hoeveel-mensen-passen-er-in-1-bus' spelen) waren iets minder succesvol ;).
Na 1 nachtje in een hostel zijn we naar Gorongosa gegaan. Na veel verhalen over de weinige dieren hadden we eigenlijk niks verwacht. Viel dat even mee toen we krokodillen en olifanten zagen en ongeveer een miljoen apen en verschillende soorten herten (wij noemen ze 'grote en kleine herten'). Het park zelf is ook echt supermooi, dus we zijn heel blij dat we gegaan zijn! Alleen begon na onze laatste GameDrive het regenseizoen van Mozambique.. Letterlijk! Zeiknat waren we zonder regenjas!
Gelukkig duurde die regen maar 1 dag en arriveerden we in de volle zon in Vilankulos. Daar een local ontmoet, die zichzelf 'Victor the Man' noemt en een eigen company heeft 'The Selfish Company' (eigenlijk the SailFish kwamen we later achter). Na veel discussie en veel hilarische gesprekken sloten we een deal. We zouden gaan snorkelen bij Bazaruto. Dit ging net even anders: nadat eerst '2,5 man' af hadden gezegd en daarna ook nog 5 mensen hadden afgezegd werd de trip even uitgesteld. En je gelooft het niet, maar zitten we uiteindelijk na 2 dagen in de boot zegt die bejaarde vrouw: No, no i do not want to sit in this boat for 2,5 hours! Omdat ze een 'klein':p plonsje water over zich heen kreeg.. Met de baal erin dan maar naar t kleine eiland. Toch wel een heerlijk dagje gesnorkeld en die bejaarden hebben uiteindelijk voor ons de helft betaald.
Zitten nu in Tofo en zijn nu een dagje in Inhambane (waar internet iets goedkoper is). Morgen kijken of we kunnen zwemmen met whalesharks! Op en top genieten dus hier, tijd vliegt wel helaas!
Om 9u zagen we veranderingen op t scherm en werd overduidelijk een computer opgestart (windowsgeluidjes: check). BAM, daar kwam de ATM een stukje uit de muur. BAM, laten we een stapje opzij doen. BAM, okee.. dit kan niet goed zijn. En inderdaad.. Daar kwam al een man met een stofzuiger (??) aanlopen om te vertellen dat het nog wel een uurtje ging duren. Goed, boekje erbij, zittend op de stoep en wachten maar. Uiteindelijk dankzij Nederlands sprekende mensen erachter gekomen dat onze pas bij de BIM bank ook wel zou werken, dus na zo'n 2,5uur hadden we zowaar geld!
Hilarisch echt, hoe we in Nederland zeggen: ohja jongens, ik moet nog even pinnen ;)
Inmiddels zijn we dus al even in Mozambique. We waren eigenlijk van plan om al eerder te gaan, maar toen werd ik ziek.. Gelukkig was iedereen op de boarding school superlief en zorgzaam en stiekem wilde ik eigenlijk ook helemaal niet weg daar, dus was het maar goed dat ik daar ziek werd ;). Alle leraren wonen daar bij de school, waardoor het een beetje voelt als een grote familie en door de gastvrijheid van iedereen voelde wij ons echt supersnel thuis. Zo zaten we thee te drinken met 2 andere meiden in het huis van een vrouw die er zelf niet was. Binnen no time hadden wij ook het huis van de buurman over genomen en toen ik ziek was heb ik daar de hele dag op de bank gelegen en films gekeken. Op vrijdagochtend dan toch van iedereen afscheid genomen en vertrokken naar Harare zodat Miek daar balletles en zumbales kon geven. Die avond bleek dat ik toch nog niet helemaal beter was, dus zijn we nog maar wat langer in Harare gebleven. Na wat slapen ging het wel weer veel beter, zo goed zelfs dat we s avonds met onze buurman nog de stad in zijn geweest! Superleuk!
Had die avond wel voor het eerst heel duidelijk een moment dat ik me besefte dat de dingen die ik gewend ben niet overal zo vanzelfsprekend zijn. Zeker als je kijkt naar veiligheid, relaties en rolverdelingen in een gezin. Niet dat de ene manier goed is en de andere niet, het is gewoon anders.
Nadat we Miek hadden uitgezwaaid stonden we de volgende dag om 5.15u op t busstation, om vervolgens om 6.45u te horen te krijgen: 'Tenda-bus? No, that bus is not going to Mutare today!' 'Eh, but we have tickets!'. Helaas! Mn eerste minibus ervaring dan maar! Dat viel me alles mee zeg, lekker voorin, relaxte chauffeur! De minibus ervaringen van later (opgepropt zitten met achter me een vrouw met levende kip op schoot, naast een dronkenlap zitten die in coma is en heel hard hopen dat ie dat blijft, spelletje 'hoeveel-mensen-passen-er-in-1-bus' spelen) waren iets minder succesvol ;).
Na 1 nachtje in een hostel zijn we naar Gorongosa gegaan. Na veel verhalen over de weinige dieren hadden we eigenlijk niks verwacht. Viel dat even mee toen we krokodillen en olifanten zagen en ongeveer een miljoen apen en verschillende soorten herten (wij noemen ze 'grote en kleine herten'). Het park zelf is ook echt supermooi, dus we zijn heel blij dat we gegaan zijn! Alleen begon na onze laatste GameDrive het regenseizoen van Mozambique.. Letterlijk! Zeiknat waren we zonder regenjas!
Gelukkig duurde die regen maar 1 dag en arriveerden we in de volle zon in Vilankulos. Daar een local ontmoet, die zichzelf 'Victor the Man' noemt en een eigen company heeft 'The Selfish Company' (eigenlijk the SailFish kwamen we later achter). Na veel discussie en veel hilarische gesprekken sloten we een deal. We zouden gaan snorkelen bij Bazaruto. Dit ging net even anders: nadat eerst '2,5 man' af hadden gezegd en daarna ook nog 5 mensen hadden afgezegd werd de trip even uitgesteld. En je gelooft het niet, maar zitten we uiteindelijk na 2 dagen in de boot zegt die bejaarde vrouw: No, no i do not want to sit in this boat for 2,5 hours! Omdat ze een 'klein':p plonsje water over zich heen kreeg.. Met de baal erin dan maar naar t kleine eiland. Toch wel een heerlijk dagje gesnorkeld en die bejaarden hebben uiteindelijk voor ons de helft betaald.
Zitten nu in Tofo en zijn nu een dagje in Inhambane (waar internet iets goedkoper is). Morgen kijken of we kunnen zwemmen met whalesharks! Op en top genieten dus hier, tijd vliegt wel helaas!
-
07 November 2011 - 10:08
Arnoud:
Toch raar dat je de gewone dingen pas gaat waarderen als je ze niet hebt!
Leuk verhaal verder! -
07 November 2011 - 10:11
Annick:
Jor wat super leuk om te lezen! Geniet er nog maar goed van de laatste paar dagen! xx -
07 November 2011 - 10:34
Jorine :
Mocht je nog meer willen lezen: moniquevulto.waarbenjij.nu -
07 November 2011 - 11:00
Miek:
Je vertelde niet dat je ook een blog had geschreven gekkie! Maar superleuk om te lezen!!
Nog steeds moet ik lachen om het pinverhaal!! Daar had ik echt bij moeten zijn.. Had er uberhaupt bij moeten zijn ;-) Volgende keer beter??
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
07 November 2011 - 14:56
Oscar:
Heel leuk verhaal Jorine!!! En met een levende kip op je hoofd in de bus is toch vrij knap moet ik zeggen!
veel plezier nog eventjes :) -
08 November 2011 - 10:53
Lotte:
Hee, weer super leuke verhalen meis!! Geniet er lekker van, de zon, alle leuke tochtjes, alle stampvolle afgekeurde minibusjes ;) Je reis klinkt als echt een beleving en het lijkt me fantastisch! Cultuurverschillen kunnen fascinerend zijn, ben benieuwd naar je verhalen als je terug bent. Xxxx -
09 November 2011 - 10:07
Meia:
Hey chick! Wat gaaf om je verhalen te lezen, klinkt echt alsof je een geweldige tijd hebt daar :) Geniet nog van je laatste weekje! Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
